Samo od početka ove godine do danas, građani u BiH polizali su više od tri miliona kilograma sladoleda, što je više nego u istom periodu prošle godine, kada smo uvezli oko 2,7 miliona kilograma ove zamrznute poslastice, sudeći prema podacima Uprave za indirektno oporezivanje BiH.

Oni kažu da smo od početka godine do danas uvezli 3.034.949,93 kilograma sladoleda vrijednosti 14.290.759,99 KM.

– U istom periodu prošle godine uvezeno je 2.759.539,09 kilograma sladoleda u vrijednosti 13.080.723,54 KM – rekli su u Upravi za indirektno oporezivanje BiH.

Najviše sladoleda u BiH pristiže iz susjedne Hrvatske, iz koje je samo ove godine uvezeno skoro dva miliona kilograma, preciznije 1.944.535,44 kilograma u vrijednosti od 8.276.915,85 KM.

– Nakon Hrvatske, najviše sladoleda pristiže iz Srbije, ali skoro četiri puta manje – 636.598,67 kilograma vrijednosti 3.243.022,13 KM”, pokazuju podaci Uprave za indirektno oporezivanje BiH.

Po uvozu količinski sladoleda u BiH slijede Poljska i Mađarska, gdje je iz Poljske uvezeno 186.609,51 kilogram u vrijednosti 835.098,92 KM, a iz Mađarske 169.607,46 kilograma vrijednosti 1.464.306,13 KM.

Saša Trivić, predsjednik Udruženja poslodavaca poljoprivrede i prehrambene industrije Republike Srpske, kaže da je veliki uvoz najvjerovatnije posljedica nepostojanja domaće kompanije za proizvodnju sladoleda, te da postoji firma u Čitluku koja se bavi proizvodnjom, ali da ona u suštini nije domaća.

– To je ozbiljan biznis, zahtijeva ogromna finansijska sredstva i investicije da bi neko s livade krenuo da se bavi tim poslom. Jedna firma drži monopol u BiH, te se teško izboriti na tržištu, treba uložiti mnogo novca, a nije se lako probiti – kaže Trivić.

Saša Grabovac, izvršni direktor Udruženja ekonomista Republike Srpske “SWOT”, kaže da naše tržište sladoleda drži isključivo jedan proizvođač, koji istovremeno ima i maloprodajne lance, te da je normalno da se u tim maloprodajnim objektima ti proizvodi nalaze u povlaštenom položaju.

– Na tržištu se jako teško izboriti sa drugim proizvođačima, jer se radi o brendovima koji su svoj imidž gradili više decenija, te su vremenom učvršćivali i imali favorizovane pozicije na policama velikih maloprodajnih lanaca – pojasnio je Grabovac.

On kaže da bi potencijalnom domaćem proizvođaču bili potrebni ogroman novac i vrijeme kako bi se mogao pozicionirati na policama velikih marketa i kako bi mogao parirati na tržištu, jer se na tržištu nalazi već kompanija koja je formirana i koja je uložila veliki novac u promociju, oglašavanje, nagradne igre i slično.

(Nezavisne)